Słowo ministrant pochodzi od łacińskiego „ministrare”, co znaczy „służyć”. To określenie w doskonały sposób definiuje postać ministranta, bowiem jego głównym zadaniem jest posługiwanie do Mszy Świętej. Nie jest to służba w potocznym tego słowa znaczeniu. Ta służba jest wspaniałym zaszczytem. Zrozumienie tego powoduje, że do kościoła każdego ministranta coś przyciąga, i nie zawsze jest to poczucie obowiązku, zbieranie punktów lub coś podobnego. Do kościoła raczej przyciąga chęć służenia samemu Bogu.
Ministranci, czyli Liturgiczna Służba Ołtarza są bez wątpienia najbardziej widoczną w kościele wspólnotą świeckich zauważalną na prawie każdej Mszy Świętej, dlatego tak bardzo ważna jest postawa ministranta. Każdy ministrant powinien starać się osiągać doskonałość poprzez codzienne naśladowanie Chrystusa, modlitwę oraz pracowitość i sumienność. Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że uczestniczyć w liturgii to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją przez czynne w niej zaangażowanie. Ministrant powinien szanować takie wartości jak miłość, przyjaźń, uczciwość, zaufanie, przebaczenie, bezinteresowność i choć nieraz trudno posługiwać się nimi w codziennym życiu, starać się musi zgodnie z ideami tymi postępować.
Słowa hymnu ministranckiego najtrafniej obrazują miejsce ministranta w kościele i w świecie, wskazują wzór do naśladowania i przewodnika na ścieżkach życia ministranckiego a także potem w dorosłym życiu chrześcijanina – Króluj nam Chryste zawsze i wszędzie.